Η πραγματικά εκπληκτική ευελιξία και η ταχύτητα παραγωγής του Λ. Ρον Χάμπαρντ αποτελούσαν αντικείμενο ευρύτατου σχολιασμού όταν αναφερόταν κανείς στο έργο του κατά τη δεκαετία του 1930. Εάν κάποιος χρειαζόταν μια ιστορία τη Δευτέρα, έλεγε ο εκδότης Τζακ Σκιφ του Στάνταρ Μάγκαζινς, αρκούσε μόνο να πάρει τηλέφωνο τον Ρον την Παρασκευή – και αυτό που έλεγε δεν ήταν υπερβολή. Έχοντας σταθερή παραγωγή 100.000 λέξεις το μήνα, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ έγινε ο βασιλιάς των συγγραφέων με υψηλή ταχύτητα παραγωγής (και αυτό μόνο δουλεύοντας τρεις ημέρες την εβδομάδα και για κάθε κύριο συγγραφικό είδος).

Ως σεναριογράφος για το Χόλιγουντ την ίδια περίοδο, είχε έναν τεράστιο όγκο παραγωγής για ταινίες όπως εκείνες της Κολούμπια Οι Περιπέτειες του Μυστηριώδους Πιλότου και Οι Μεγάλες Περιπέτειες του Άγριου Μπιλ Χίκοκ, και η σειρά «Σπάιντερ» (Αράχνη) της Γουόρνερ Μπρος ήταν επίσης αξιοσημείωτη, ενώ Το Μυστικό της Νήσου του Θησαυρού παραμένει ως ένα από τα πιο κερδοφόρα σίριαλ όλων των εποχών. Και δεν ήταν μόνο η δουλειά του για το Χόλιγουντ τη δεκαετία του 1930 η μόνη συμβολή του στον κινηματογράφο: στην πραγματικότητα, ανάμεσα στα τελευταία έργα του τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, υπάρχουν πολλά σενάρια σε μια ποικιλία θεματικών ειδών.

Η ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΘΕΜΑΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ

Ωστόσο, παρά την ποικίλη και κολοσσιαία παραγωγή του, καμιά συζήτηση για το ρόλο του Λ. Ρον Χάμπαρντ στο αμερικανικό μυθιστόρημα της δεκαετίας του 1930 δεν είναι πλήρης αν δε λάβουμε υπόψη μας την παρέμβασή του στην αναμόρφωση της επιστημονικής φαντασίας και την αληθινά ανεξίτηλη σφραγίδα του στα έργα φαντασίας.

Η χρονιά ήταν το 1938, και μόλο που ο Λ. Ρον Χάμπαρντ δεν ήταν ακόμα ακριβώς ένα πασίγνωστο όνομα, η εμφάνιση του ονόματός του στο εξώφυλλο του περιοδικού Συναρπαστικές Περιπέτειες ή στις Πέντε Νουβέλες Μηνιαίως ήταν εγγύηση για άμεση εκτόξευση της κυκλοφορίας τους στα ύψη. (Το ίδιο επίσης ισχύει και για πολλά από τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσε για να καλύψει όλα τα θεματικά είδη.) Ελπίζοντας να επωφεληθεί από αυτήν ακριβώς τη δημοτικότητα, ο εκδοτικός γίγαντας Street & Smith επιστράτευσε τον Λ. Ρον Χάμπαρντ για να βοηθήσει στην αναμόρφωση του νεοαποκτηθέντος περιοδικού Εκπληκτική Επιστημονική Φαντασία. Αν και δεν ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένος με το είδος, ο Ρον ένιωσε έξαψη με την πρόταση: μόλο που η Εκπληκτική Επιστημονική Φαντασία επικεντρωνόταν στο παρελθόν σε απίθανα μηχανήματα –διαστημόπλοια, ακτινοπίστολα και ρομπότ–, ο Street & Smith είχε καταλήξει στην άποψη ότι το περιοδικό πρέπει να γίνει πιο ανθρώπινο με πλήρως ρεαλιστικούς χαρακτήρες, «πραγματικούς ανθρώπους» δηλαδή.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα σύνολο έργων μυθιστοριογραφίας το οποίο θα αποτελούσε θέμα συζήτησης εσαεί στους κύκλους της φανταστικής μυθιστοριογραφίας, συμπεριλαμβανομένου του ιδιαιτέρως αναγνωρισμένου έργου Τελική Συσκότιση, που ο Χαϊνλάιν το ανακήρυξε ως «το καλύτερο αριστούργημα επιστημονικής φαντασίας που έχει ποτέ γραφτεί». Επίσης, από αυτό το διακανονισμό με τους Street & Smith προέκυψε η επέλαση του Λ. Ρον Χάμπαρντ στο πεδίο της φαντασίας και το έργο του, ορόσημο για την εποχή, ο Φόβος. Απόσταγμα των εθνολογικών του ερευνών, ο Φόβος μιλάει για τη σύγκρουση μεταξύ της επιστήμης και της δεισιδαιμονίας που τελικά οδήγησε τον άρχοντα του τρόμου Στίβεν Κινγκ να το χαρακτηρίσει ως «ένα από τα λίγα βιβλία στα έργα θρίλερ για το οποίο πραγματικά αξίζει να χρησιμοποιήσουμε το χιλιοειπωμένο επίθετο "κλασικό", καθώς είναι "μια κλασική ανατριχιαστική ιστορία, σουρεαλιστικής απειλής και τρόμου"».