Ανάμεσα σε άλλες, δευτερεύουσας σημασίας ιστορίες από το ταξίδι του Ρον στην Καραϊβική, ήταν και μια βραδιά που πέρασε στο λιμάνι του Σαν Χουάν, στο Πουέρτο Ρίκο, ακούγοντας ιστορίες για προσχωσιγενή χρυσό στην ενδοχώρα του Πουέρτο Ρίκο. Προσθέστε σε αυτές τις ιστορίες, το γεγονός ότι αυτό το πρώτο ταξίδι στην Καραϊβική είχε κοστίσει τελικά ακριβά, και ότι ο πατέρας του από καιρό ονειρευόταν να αυξήσει το μισθό του ως ανθυποπλοίαρχος με μια επιχείρηση εξόρυξης και ένα μικρό κεφάλαιο από ομοϊδεάτες αξιωματικούς. Αυτά, συνολικά, είναι τα δημιουργήματα από το δεύτερο ταξίδι του Λ. Ρον Χάμπαρντ στα νότια γεωγραφικά πλάτη.

Αρχής γενομένης από το φθινόπωρο του 1932, η αποστολή βρήκε τον Λ. Ρον Χάμπαρντ «να εξορμά προς αναζήτηση χρυσού ακολουθώντας τα ίχνη των Κονκισταδόρων», καθώς κοσκίνιζε ποτάμια της ενδοχώρας και διέσχιζε το νησί σε αναζήτηση του δυσεύρετου χρυσού.

«Είχε τρομερή ζέστη και ήμασταν μούσκεμα τον περισσότερο καιρό» παρατήρησε σε μια μετέπειτα αφήγησή του, και στην αρχή όλα γίνονταν μάταια. Ένα τέτοιο εγχείρημα φλερτάριζε επίσης και σημαντικούς κινδύνους, όπως το περιστατικό –που αργότερα περιγράφηκε στο περιοδικό Άργκοσι– όπου ο Λ. Ρον Χάμπαρντ κυριολεκτικά θάφτηκε ζωντανός προσπαθώντας να χωθεί σε μια εγκαταλελειμμένη στοά ορυχείου.

Από την άλλη, ενώ εκείνο το θρυλικό κοίτασμα χρυσού ποτέ δεν ανακαλύφθηκε, το εγχείρημα τελικά αποδείχθηκε επικερδές, με την κατοχύρωση μεταλλευτικών δικαιωμάτων σε πυρίτιο, μαγγάνιο και διάφορα λιγότερο σημαντικά μεταλλεύματα. Οχι μόνο αυτό, αλλά ήταν η πρώτη πλήρης ορυκτολογική χαρτογράφηση του Πουέρτο Ρίκο υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι ο Λ. Ρον Χάμπαρντ διεξήγαγε επίσης σημαντική εθνολογική μελέτη στα χωριά και στους κατοίκους των λόφων της ενδοχώρας – κυρίως όσον αφορά την ανάμιξη καθολικισμού και βουντού που έχουν κάνει, η οποία ονομάζεται espiritismo.

Όσο για το πώς συνδυάζεται αυτό το έργο με το ευρύτερο ταξίδι ανακαλύψεων του Λ. Ρον Χάμπαρντ προς τη Διανοητική και τη Σαηεντολογία, έχουμε το παρακάτω απόσπασμα από μια επιστολή του Δεκεμβρίου του 1932 προς ένα φίλο, που την έγραψε από την αλλόκοτη ενδοχώρα του νησιού:

«...πώς μπορούμε να καταλάβουμε αυτά που βρίσκονται έξω από μας τη στιγμή που μόλις και μετά βίας αντιλαμβανόμαστε αυτά που συμβαίνουν μέσα μας;».